Melancholisch denk ik terug aan mijn babykamer met bloemen in rood, bruin en geel. Aan de oranje, psychedelisch, gedessineerde gordijnen en de groene appel op het nachthemd van mijn moeder. Warme gevoelens krijg ik van die kleurencombinaties en van donkergroen met rood in het bijzonder. Sta ik weer op een rommelmarkt met iets in mijn handen en met mijn oudste hoofdschuddend naast me.

Noem het logica, omdat ik als nieuwe baby meteen geconfronteerd werd met deze kleuren, maar ik heb een enorm zwak voor oranje plastic en jaren70 beschuitbussen met bloemen. Jaren geleden spaarde ik een heel bont gekleurd Arcopal servies bij elkaar op allerlei rommelmarkten en bij de kringloop. Maar hoe leuk ook, de kopjes waren net niet handig voor een bakkie pleur en de oortjes pakte ook niet lekker vast. Ik zette het neer en keek ernaar.

Met de komst van een nieuwe partner en nieuwe woonomgeving knikkerde ik al dat overtollig, hysterisch gekleurd spul de deur uit en bewaarde alleen de koekjestrommel, die nog steeds die functie heeft. Spijt als haren op mijn hoofd natuurlijk, over die weggegooide pracht uit 1967. Want wit bleek ineens zo wit. Tegenwoordig probeer ik de basis eenvoudig te houden, maar die regel vergeet ik vaak, als ik iets oud en gekleurds tegenkom.

Tot mijn zevende woonde ik in een huis, dat ik recent in het Openlucht museum tegenkwam. Donker en knus. Met plankjes voor het raam waar door elkaar verstrengelde hangplantjes op groeiden, met macramé  bevestigd aan het plafond. Die planten raakten zo vergroeid, dat je ze uit elkaar moest trekken als je naar de SRV man wilde zwaaien. Je kon er ook zo lekker aan de muur van kurk pulken.
Jaren heb ik gedacht dat er met het ontwikkelen van mijn kleuterfoto’s iets mis was gegaan. Maar mijn jeugd vond plaats in een tijd, dat het normaal was dat iedereen overal rookte en inmiddels herken ik de blauwe gloed ook in albums van vriendinnen. 
Midden jaren ‘80 verhuisde we en golden er andere interieurwetten: oranje en kurk verdwenen voorgoed, samen met knus.

Gek ben ik dus, op die tijd en bijpassend interieurspul. Iets wat mijn oudste niet kan begrijpen. Ik leg haar uit, dat me dat aan vroeger doet denken, maar zij kijkt als bijna twaalfjarige liever ver vooruit. Ik hoop dat als ze ouder is, dat ze ook melancholisch terugkijkt op haar huis van vroeger. Dat ze overloopt met warme gevoelens bij het zien van strak gestuukte, witte muren met washi tape, loungebanken,  kisten op wielen en oude meuk. En dat zij later ook op markten struint, op zoek naar “oud”.

Meer lezen van Sjoukje? Dat kan via http://woensdagmiddagvrij.blogspot.nl/ of https://www.facebook.com/woensdagmiddagvrij

Trends uit Amersfoort die nog niemand kent

Het groene schortje is een parel uit het assortiment van de winkel op wielen van Mevrouw R. Je zou kunnen denken dat dit een eeuwige winkeldochter is. Maar zoals we wel vaker zien komen dingen gewoon weer terug. Zo ook het nostalgisch-folklorisitsch-keukenmeiden-schortje. Iets ouds wordt vanzelf weer ongelofelijk hip.

Gek genoeg beginnen trends steeds vaker in Amersfoort. En nog gekker is dat daar trends beginnen die nog niemand kent. Waarschijnlijk heeft dit te maken met de inwoners, het karakter van de Amersfoortse burger. Fris en onafhankelijk stappen zij door het leven. Trekken zich niets aan van gebaande paden maar zoeken naar eigen invulling op het gebied van mode en lifestyle. Zij selecteren spullen op schoonheid, humor, originaliteit en duurzaamheid. Zo begon ook voor twee enthousiaste Amersfoortse dames het initiatief van de Winkels op Wielen markt. Inmiddels uitgegroeid tot een nationaal event. Goed aangevoeld en op het juiste moment ontstaan. Daar kun je niet meer omheen.

En dan dus deze verborgen trend uit Amersfoort: het dragen van zulke nostalgisch-folklorisitsch-keukenmeiden-schortjes. Niet alleen in de privé-sfeer maar het is zelfs voor de echt early-adopter heel hip om met zo'n schortje naar je werk te gaan. Als barista, kantoorklerk of als wandelcoach. In feite is iedere professionele omgeving heel geschikt. Je kunt in de zomer van 2015 echt niet zonder schortje. Zeker niet in het Amersfoortse circuit. Unisex of zoals we dat tegenwoordig noemen Genderfree. One size fits all. Heel praktisch. Het zal niet lang meer duren of zelfs bij de hipste Popup-winkels hebben ze schortjes in het assortiment. Mevrouw R.  wordt al gek van alle telefoontjes en bestellingen. 

Dit schortje is voorzien van handgeborduurde patronen. Op de tailleband Madeira. Het model, het zal zeker in de smaak vallen, heeft twee ronde zakken die tot de ond erzoom lopen, met ovale gaten. Dat is lekker praktisch, en geeft de gebruiker veel bergruimte. 

Ieder schortje is uniek, want handgemaakt. De frisse kleuren enpatronen fleuren ineens de hele - misschien wat ingedutte - garderobe op. Afgemaakt met trendy witte gympen steel je de show. Maar ook met een paar mooie strakke pumps staat het goed. 
Op minder zonnige dagen geeft een schortje een extra laagje. In ons klimaat kan het namelijk soms best guur zijn. Een schortje zorgt voor een koket voorkomen. Met een strik op de rug. Het schortje kan pikant kort zijn, maar omdat je er iets onder draagt is het eerder ondeugend en nooit vulgair. Je kunt met een schortje voor gerust de eerste keer bij je nieuwe schoonouders op bezoek voor een eenvoudig kopje thee. Je zult er geen verkeerde indruk door achter laten. Waarschijnlijk zullen zij het juist toejuichen en stimuleren. "Wat een prettige partner voor ons lieve kind, en wat een prachtig item is zo'n keukenmeidenschort bij die kuiten van dat mens. Daar mag ons lieve kind best mee flaneren."

Om de gevarieerde mogelijkheden van keukenmeidenschortjes te zien kijk hier.

De vroegste bezoekers op de markt zullen op maandag 25 mei dan ook als eerste dé met zorg geselecteerde parels uit het Onuitputtelijke Rariteitenkabinet van Mevrouw R.  kunnen aanschaffen. Schortjes of ander moois. Kom gewoon zelf kijken. En zoek je eigen verborgen trends tussen al dat moois bij Winkels op Wielen te Amersfoort.

Meer Mevrouw R.? www.mevrouw-r.nl